На денешен ден, 11 Април 1970год, кога мисијата Apollo 13 се крена, никој на бродот, ниту на земјата, некогаш можеше да ја предвиди драмата и катастрофата што претстои. Екипажот, командуван од астронаутот ветеран James Lovell, бил предодреден за слетување на месечината. Ова требало да биде третото лунарно слетување со човечка посада и следното успешно поглавје од проектот Apollo. Заедно со пилотот за команден модул Jack Swigert, и пилотот за лунарен модул, Fred Haise, сите тројца астронаути биле опремени со OMEGA Speedmaster Profesional chronographs – дел од официјалниот комплет на NASA за сите човечко управувани мисии од 1965 година.
Како и секогаш, часовниците биле издадени како важна опрема за мисијата. Како што е опишано од James Ragan, инжинер на NASA, кој за прв пат го тестирал и квалификувал OMEGA Speedmaster во 1964 година: “ Часовникот бил критична резервна опција во случај астронаутите да ја изгубат можноста да одржат контакт со Земјата, или можноста за следење на нивните дигитални тајмери, единственото нешто на кое што требало да се потпрат би биле часовниците на нивните зглобови. Истите биле неопходни за нив доколку имаат некој проблем.” И како во некој хорор филм, голем проблем за Apollo 13 се случил само два дена по лансирањето. Кога резервоар за кислород експлодирал и при тоа го распарчил сервисниот модул , ги довел астронаутите во навистина опасна ситуација. Мисијата на месечината била прекината. Останало само приоритетот безбедното пристигнување на екипажот дома.
Дел од иновативната стратегија за спасување, режирана од Houston, била да ги преместат астронаутите во Лунарниот Модул. Истиот сепак, не бил изграден за да подржува толку многу луѓе за толку долго време. Затоа, за да се заштеди енергијата, екипажот ја намалил скоро целата моќ –ги исклучиле сите дигитални инструменти, осветлување, греење останувајќи на милост на темнината и студот. Apollo 13 се соочил со многу сериозни предизвици во текот на следните неколку дена меѓу кои и филтрирањето на воздухот од јаглеродниот диоксид, а за сите тие проблеми NASA работела деноноќно за да ја надминат сè понестабилната состојба. ФИНАЛЕН ПРЕДИЗВИК На сцена настапува финалната пречка, кога била повикана суштинската прецизност на OMEGA.
Живеј го моментот
Бидејќи мисијата отстапила од својот курс за околу 100 до 150 километри, тоа значело дека модулот би влегол во атмосферата на Земјата под погрешен агол и би “отскокнал” од атмосферата во вселената без можност за враќање. Затоа, за рачно да се прилагоди курсот на вселенското летало, било потребно активирање на млазниците во точен временски период од 14 секунди. Едноставно немало простор за грешка. Без нивните дигитални тајмери, инструменти и навигација, Swigert го користел својот @OMEGA #Speedmaster chronograph да го мери согорувањето, додека Lovell го водел вселенското летало користејќи го како водич хоризонтот на Земјата.
Како што командантот на мисијата James Lovell подоцна би рекол “ Ние го искористивме часовникот OMEGA што го имаше Jack на неговиот зглоб додека јас го контролирав вселенското летало. Jack прецизно го мереше времето на согорување на моторот за да ја направиме потребната корекција и безбедно да се вратиме дома.” На огромно олеснување, уникатниот маневар работел совршено, и конечно, на 17-ти Април, 142 часа и 54 минути по лансирањето, Apollo 13 слета безбедно во Јужниот Тихи Океан. Часовникот го одиграл својот дел и настапил точно како што било предвидено. Истата година, на 5-ти Октомври 1970 година, на OMEGA и беше доделена наградата “Silver Snoopy Award” од страна на NASA, како благодарност за својот допринос за човечките мисии во вселената. Кога беше креирана за прв пат оваа награда, Snoopy бил избран за неофицијална маскота на NASA за да ги задржи работите лесни во сериозните ситуации. Тој исто така го истакнувал успехот на мисиите и се однесувал како куче чувар До ден денес, сребрениот брош е скапоцен потсетник за историјата на OMEGA во истражувањето на вселената, а особено главната улога што ја имаше во “успешниот неуспех” на Apollo 13. https://youtu.be/EC0DeUgc51s
